Türkiye’nin yaklaşık yüz yıllık tarihi içinde AKP’li 18 yıl, güzel ve hoş sözcüklerle anlatılabilir mi? Geceler vardır şiirinde ifade edildiği gibi Şehr-i İstanbul feth olunmuş ve bir çağ kapanmış, başka bir çağ açılmış mıdır? Bu sorulara olumlu cevap vermek güç. Bütçenin kırıntıları ile desteklenmiş ve bağımlı hale getirilmiş yoksul mütedeyyin AKP tabanı için bile 18
“Müslümanlık/Türklük Sözleşmesi”ni bilebildiğince ve olabildiğince ihlale yatkın siyasi/ideolojik tavırla toplumsal muhalefet içinde yer almaya özenen biri olarak, Öcalan’ın hem 2013 hem de 2019’da vurguladığı ‘İslam bayrağı altında, kardeşlik ve dayanışma hukuku ile örülü’ tarihsel/toplumsal ortaklığı —devlete makul aklı telkin etmek üzere— hatırlatışında beni rahatsız eden şeyler olmalı; ne? Abdullah Öcalan’ın avukatları, 7 Ağustos 2019’da Öcalan’la
Geniş toplumsal kesimler nasıl muhatap yapılabilir ve bu süreçte muhatabı nasıl değiştirebiliriz sorunun yanıtının bir kısmını yeni anayasa tartışmaları kapsamında bulabileceğimizi sanıyorum. Size bu hafta epeyce etkilendiğim (1) bir kitaptan, Barış Ünlü’nün Türklük Sözleşmesi’nden (Dipnot Yayınları, 2018) ve onun bana esinlendirdiklerinden bahsedeceğim. İlk olarak söyleyeceğim şey bu kitap sıradan bir sosyoloji kitabı değil. Bunu dile
‘Türkiye’de ırkçılık rastlantısal değil, devlet aklının ürettiği; halka yaydığı, halkın bunu yeniden üretmesinde kolaylaştırıcı olduğu; deyimlere, fıkralara işleyecek kadar sistematik.’ Irkçılık ile mücadele denildiğinde akla ilk gelen isimlerden biri Martin Luther King, ırkçılığı bir ideoloji değil, psikolojik bir hastalık olarak tanımlıyor. Araştırmacı Barış Ünlü’ye göre ise, Türkiye’de ırkçılık, Abdülhamit Dönemi’nde tesis edilen Müslümanlık Sözleşmesi ile
