2018 ve 2019 ‘Artı Eksi 365’te konuşuluyor… Bu bölümde müzik yazarı Murat Meriç ve gazeteci Işıl Çalışkan müziği tartışıyor. Gündemleri rap müziğin yükselişi, saygı albümleri ve cover çılgınlığı! Kaynak: Gazete Duvar
Mazhar’ın durup dururken bunu gündeme getirmesini ters bulanlar var. Oysa gündeme getiren Alanson değil, bunu haber yapanlar ve sonrasında bunun üzerinden tartışma başlatanlar. Bunların bir kısmı durumu güne uyarlıyor ve “iktidara yakınlaşma çabası” olarak nitelendiriyor ama ortada AKP yokken de Mazhar bunu söylüyordu. Dahası, iktidara zaten yakındı. AKP iktidarına değil, genel olarak “iktidar”a. Mazhar Alanson,
Perşembe günü Hilal Cebeci yeni klibini yayımladı ve herkes buna odaklandı. Üzerine konuşulmayacak gibi değil zira durup dururken hiç alakası olmayan birinden “Bella Ciao” dinlemek tuhaf. Üstelik ödenmiş onca bedel varken… Şüphesiz herkes her şeyi söylemekte özgür, kimseye karışamayız ama söylenen şarkının neyi anlattığına dikkat etmek, vurguyu biraz da buna yapmak gerekiyor. Geçtiğimiz yıl bugünlerde
Geçmişte solun kanaat önderleri olarak tanımlayabileceğimiz muhalif müzisyenlerin ezici bir çoğunluğu mevcut piyasa koşullarında ve ülkedeki siyasal iklimde muhalif kimliklerini yitirmiştir. Muhalif duruşundan taviz vermek istemeyenlerin ise genel olarak kendini yenileyemediği, geçmişin mirası üzerinden kendine bir kimlik oluşturduğu görülmektedir. Bütün bunlar ülkemiz sanatının gerçeğidir. Geçtiğimiz hafta BirGün Pazar’da müzik dünyasını ilgilendiren önemli bir tartışma vardı.
Barış şarkıları üzerine çok yazdım, barışı anlatan dizeleri bu yazılar aracılığıyla insanlara aktarmaya çalıştım. Temennim, insanlığın temennisi. Henüz görmedik ama savaşların olmadığı bir dünyada barış içinde bir arada yaşamak çok zor değil. Halkların birbirine sataşmadan yan yana saf tuttuğunu (Cem Karaca’nın deyişiyle) mutlaka göreceğiz –ki aslında halklar açısından sorun yok. Sorun yukarıda. 1975 yılında yayımlanan
Seni özleyeceğiz Turgut Abi. Belgelerin elimizde. Onlara çok iyi bakacağız, rahat ol. Yavuz’a, “Asit” Orhan’a ve diğer arkadaşlarımıza selam söyle… Ankara’da geçen üniversite yıllarımda başucumdan ayırmadığım kitaplardan biri, Camille Paglia’nın “Cinsellik ve Şiddet, ya da Doğa ve Sanat”ı. 1996 yılında İyi Şeyler Yayıncılık tarafından yayımlanmıştı ve ben başlığından ziyade kapağındaki kibrit çöpüne kanarak almıştım. Okuduğum
Ortalığı biraz şenlendirmek adına, içinde bulunduğumuz kriz ortamına benzer dönemlerde yazılmış kimi şarkıların altını çizmek, onları hatırlatmak istiyorum. Yazılarımın çoğunda bunu yapıyorum zaten: Memleket meselelerine şarkılarla bakıyor, gündeme uygun şarkıları bulup çıkartıyor, yerine yerleştiriyorum. Bugün de öyle yapacağım. Çok zamandır dilimizde hep aynı cümle: Zor günlerden geçiyoruz. Bitmeyen, giderek etkisini daha da hissettiren bir zorluk
Ahmet Erhan’ı beş yıl önce bir 4 Ağustos günü kaybettik. O gün, edebiyat tarihine “Turgut Uyar’ın doğum günü” olarak geçmişti; Ahmet Erhan’ın gidişiyle acıya boyandı. Erhan –ki ölümünden sonra yayımlanan ve bütün şiirlerini toplayan iki ciltlik kitap “Burada Gömülüdür” başlığını taşır- bugün Karşıyaka Mezarlığı’nın sessiz sakin bir köşesinde Ahmed Arif’in oğlu Filinta Önal tarafından yapılan
