Bürokrasi Mehmet Ağar’dan, Süleyman Soylu’ya geriledi. Biri diğerinin çırağı deyip geçmeyin sakın. Sınırları bilen ve yasa dışılığın gizliliğine özen gösteren (!) ile, sözünde ve eyleminde hiçbir dizgini olmayan arasında azımsanmayacak fark var. Birinin fotoğrafı ya da belgesi sızdırılır, diğeri selfi çektirip kendi paylaşır! Bu perşembe kitap yazısı günüydü. Ancak salı günü Duvar’da okuduğum nefis bir
Korkan, ürken, muhtaç olduğunu zanneden birey bu duygulardan korunmak için ya bir partiye körü körüne üye olur ya takım tutar veya bir cemaate yaslanır. İçine girip özdeşleştiği sürünün içinde yaşamını korur belki ya da yaşamını sürüye adar; ama benliğini koruyamaz. Zira bir benliği yoktur artık ‘Kötülük’ her zaman ilgimi çeken bir konudur. Peki, nedir kötülük?
Sıradan ve mütevazı gündelik hayatlarımız içinde ‘Kötülük’ ve ‘İyilik’ konusunda etik bir netliğe ihtiyacımız var. Despotizm ve kötülüğün karşısına İyi’yi koyan insanlar, özellikle filozoflar, Kötü olanı tanımlarken İyi’yi de açığa çıkarmaya çalışıyorlar. Onların sözleri, bugünün deneyimlerine karışıyor ve yeni söz ve deneyimlerin önünü açıyorlar. Alain Badiou’nun Sonsuz Düşünce kitabında ifade ettiği gibi, tarihin fırtınalarına karşı
Alman toplumunun çoğunluğu, nasıl adım adım Hitler’in oyuncağı haline gelebildi? Bu esnada, Nazi olmayanlar (ve Haffner gibi Yahudi de olmayanlar), nasıl ayakta kaldı? İnsanlar, sivil ve resmi kurumlar nasıl davrandı? Biraz uzunca bir yazı. Affola! Geçen hafta başladığım, Sebastian Haffner’in “Bir Alman’ın Hikâyesi’ adlı kitabına devam… Haffner, 1920’lere dair gözlemlerini anlatırken, özellikle, bir suikast sonucu
Bu aşırılık hevesinin, başa çıkılamaz gibi görünen gerçek sorunlardan komplolara kaçmak yönünde bir tür savunma mekanizması olduğunu düşünüyorum. Giderek daha tehlikeli bir hal alan ortak bir ruh hali bu. Gündeliğin bir parçası halini alan şiddet ve haksızlıklara karşı bir şey yapılamadıkça dilin hatta aklın kendisi dev bir şiddet mekânı halini alıyor. Burada önemli bir risk
İnsan kötülüklerin hem yazarı hem de oyuncusu olabilir mi? Ne yazık ki bu mümkün! Peki, İnsan Kötü olanın farkında mı? Yani kişi bir olgu ya da olayın kötülüğü beslediğini hangi ölçülere başvurarak anlar? KÖTÜLÜK KAVRAYIŞI ÜZERİNE İnsanların pek de bilincinde olmadığı ama yaşam sorgulayıcısı olan filozofların öğrettiği çeşitli kötülük kaynakları var: Kapitalizm ve özel
Seçim sonuçları ile ortaya çıkan şey, Türk tipi başkanlığın, özellikle son iki yıl içinde gözlenen, kötü örneklerinin bir “tekrarı”nın yaşanacağıdır. Bu korku ve iç daralması yaratan “sıkıcı bir tekrar”dır. Asıl önemli olan demokrasi mücadelesini el yordamı ile yaşamış Türkiye toplumu bu durumu kabullenecek mi yoksa itiraz mı edecektir? Paranın, servetin, gücün akış yolunu yönünü değiştiren
