İvi Stangali, geçtiğimiz yüzyılın toplumsal koşullarında onurlu ve üretken bir yaşamın ardından karamsarlıklar içinde yiten bir sanatçı. “Uçakta bir sürü insan ağlıyordu, herkesten çok ben, fakat Atina Havaalanına inmeye başlayınca herkes gülmeye, şakalaşmaya başladı, ben ise… Nasıl tarif edeyim bilmiyorum… Ölüm gibi bir şey duydum.” Hocası Bedri Rahmi’ye yazdığı mektupta Ekim 1964’te İstanbul’dan zorunlu ayrılışını böyle
Iris Cornelia Love’ın ölümünün ardından söylenilenler, yazılanlar, onun sıra dışı yaşamını ve Knidos kazılarını yeniden gündeme getirdi. Bir de ülkemizde tarihi mirasın korunması konusundaki güçlükleri. ABD’li arkeolog Iris Cornelia Love, 1967-1977 yılları arasında ekibiyle birlikte Knidos kazılarını yürütmüştü. Geçtiğimiz Nisan ayında, New York’ta, 86 yaşında koronavirüsten yaşamını yitirdi. Ardından söylenilenlere, yazılanlara baktığınızda hem meslek alanında,
“Forensic Architecture” veya bizdeki çevirisiyle “adli mimari” adından da anlaşılacağı gibi doğrudan veya dolaylı mimarlıkla ilgili bir iş. Bu işi 2010 yılından bu yana sürdüren mimarı, Eyal Weizman’ı tanımaya çalışalım. Geçtiğimiz Şubat ayında İngiltere’den gelen bir rapor, Tahir Elçi cinayetini aydınlatacak çok önemli somut değerlendirmeler içeriyordu. “Forensic Architecture”ın hazırladığı bu rapora ilişkin ayrıntılı bilgi ve
1972 ilkbaharında ülkede neler yaşanmaktadır? 12 Mart birinci yılını doldurmuş, kentlerde sıkıyönetim vardır, evler basılmakta, kitaplar toplatılmaktadır. Böylesi bir ortamda Anday ve iki arkadaşı; Şadi Çalık ve Oğuz Akkan birkaç günlük bir tatil için İstanbul’dan kalkarlar İzmir’e, Urla’ya gelirler. Yıl 1972, aylardan Nisan; Melih Cevdet Anday ile iki arkadaşı, Şadi Çalık ve Oğuz Akkan birkaç günlük bir tatil için İstanbul’dan kalkarlar
Yıldırım Bölge’ye geldiğimizde “dostların arasındaydık”. Gördüklerimin çoğu ODTÜ’dendi. Sosyalist Fikir Kulübü (SFK) yönetimindeki arkadaşlarımızın üye kayıt defterini polise kaptırdığı söylenir. Sevgi Soysal’ın, 12 Mart’ta politik tutuklu kadınların Ankara’daki askeri tutukevi yaşamını anlatan anı kitabı “Yıldırım Bölge Kadınlar Koğuşu” ünlüdür, çok okunmuştur, bugün de okuyucusu vardır. Belki bundan dolayı “Yıldırım Bölge”nin sadece kadınlara ayrılmış bir tutukevi
Anlatılanlar sadece bir baba ve iki kızın böyle sıra dışı bir gezi boyunca yaşadıklarının öyküsü değil, bugün bölgedeki savaş koşulları nedeniyle ulaşmanın güç olduğu, bir bölümü yıkılmış, yok olmuş kentlerde 40 yıl önce barış ortamında yaşananların da öyküsüdür. Turgut Bey ile kızları Çiler ve Ferayi, tam 40 yıl önce, 5 Eylül 1979 gecesi İzmir’den otobüsle
