Post-İslamcı AKP ile post-Nurcu Gülen hareketinin “döl yatağı”, 12 Eylül 1980 darbesi sonrasında ülkenin kaderine hâkim olan cunta yönetimi ve ardından onunla bağlantılı şekilde ülkenin gidişatına yön veren Turgut Özal’ın ANAP’ıdır 6 Şubat 1990’da Ufuk Güldemir imzasıyla Cumhuriyet gazetesinde bir haber yayımlandı. O dönem Cumhuriyet’in Washington muhabiri olarak görev yapmakta olan Güldemir’in “ABD İslam’la çatışmamalı”
İşçiler, kendisini ‘yeni Türkiye’ olarak tanıtan ya da ‘eski Türkiye’ denen bir zamanı özleyen, ama tümü eski ve köhne bir dünyaya ait olan aktörleri bir araya getirdi: ‘Yandaş’ ve ‘candaş’ sermaye, ‘Reisçi’ müteahhitler ve ‘liberal’ sanayiciler, Akit’ten Mehtap Yılmaz ve Habertürk’ten Fatih Altaylı… Hepsi, eskisini yenisini bir kenara bırakıp ‘Şimdiki Türkiye’ iktidarı etrafında pozisyonlarını aldı.
Türkiye’de 34 yıldır fiilen uygulanmayan ve 14 yıldır da hukuken bulunmayan idam cezası tekrar gündeme geldi. Daha önce de 15 Temmuz darbe girişiminden sonra meydanlarda atılan “İdam isteriz” sloganlarıyla gündeme gelmişti. Darbe girişimi sonrası Kahramanmaraş’ta Fethullah Gülen maketi “Alçağa idam” sloganlarıyla ateşe verilmiş, bazı yerlerde de Gülen maketleri ‘asılmıştı’. Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) Genel Başkanı Devlet
